SABAHIN ALTISI YOKSUN

Sabahın altısı hala uyuyamadık.
Yazmak geliyor aklıma birden
Alıyorum elime kalemi başlıyorum….!
Geceleri uyku tutmak oldu.
Belki aşktandır, aşık olamamaktandır.
Kimseyi sevememek, o yakınlığı hissedememek.
Kalbimizden göçüp gitmiş bu duygular.
Senelerce yıprandık ümitsiz aşklardan.
Her beraberliğin, aşkın sonu ayrılık.
Artık gönül sevemiyor, korkuyor yeniden başlamaktan.
Hep ayrılık hüzün, unutmak.
Kalbin birden bomboş olması
Unutmak zordur, seven için…!
Kimse istemez bir yatağı yalnızlıkla paylaşmak,
Gecenin soğuğunda titremek, yalnızca
Yarin sıcak elleri , gülüşü, konuşması
Soğuk gecelerde artık uyuyamaz olduk
Yalnız yatmış olmamak için,
Yardan ayrı kaldık dememek için
Rahat uyuduk düşünmeden sessizce,
Düşünmeden bir an geçmedi
İstediğim sıcacık bir kalp, sevgiyle dolu
Her an benim için çarpan
Benim için paylaşılamayan bir şey
SEVGİLİ….!

Hayat Sen Nasıl Bir Şeysin

Uzun süredir bloguma yazmadığımı farkettim . Neden diye sorduğum da kendime, açıkçası doğru dürüst bir cevap veremedim. Bir sürü bahane, zaman yok, fırsat olmuyor, neden yazayım ....

Kendi kendime bu soruya cevap ararken farkettim ki artık yaşlanıyoruz. Arkadaşlarımı gördüğüm de daha da bariz belli oluyor bu durum. Arkadaşlarımdan hayatını kaybedenler oldu. Bir değişik oluyor insan öğrendiğinde bunları. Bu dünyadan göçüp gidenler unutuldu bile belki, ben de zaman zaman hatırlıyorum ama o kadar sık değil artık. Aynı durum bizleri de beklemekte. Unutulmak bir zaman ürünü bence. Topraktan geldik toprağa gideceğiz. Ama sadece aracı bu beden, dünyada varolabilmek için bu bedenlerdeyiz.(2018 yılında yazmışım fakat yayınlayamamışım...)